Türk İslam alemi, bu hafta Mısır ve Doǧu Türkistan’dan gelen iki önemli vefat haberiyle sarsıldı. Bu haberlere bir yenisi daha eklendi. Vefat haberleri gönül coǧrafyamızdan gelmişti. Ama, vefat edenler adeta bizimle aynı şehirde yaşamışlardı. O kadar yakınlardı bize. İşte, bu olay tam da, hep ifade edilen kültür ve medeniyet anlayışımızın bir tezahürüydü. Türkün varlık anlayışıydı. […]

Okuma fırsatı bulunlar hatırlayacaktır. Son yorumumuzda Amsterdam’da yaşayan Efsane’nin Hollanda’da Ramazanla ilgili görüşlerini paylaşmıştım. Elbette, bir yazar için, yorumuna ilgi gösterilmesi, geniş bir kesim tarafından okunması ve aranması, kısa değerlendirilmeler gönderilmesi kadayıfın üstüne sürülen kaymak gibidir. Efsane’nin açıklamalarına yapılan yorumlara geçmeden önce, Efsane ne söylediki bu kadar yorum geldi diye kendi kendime sordum. Haber gazetesinde

Bir Ramazan’ı daha geride bıraktık. Onbir aydan farklı bir ay yaşadık. Sakinleştik. Kendimizi aradık adeta. Günlük yaşamdaki koşturmaca yerini daha aǧır, daha dingin bir yaşama bıraktı. Açlık ve susuzluk yanısıra, bedenimizde hissettik Oruç’u. Dilimiz, damaǧımız kurudu zaman zaman. Her iftar vaktinde çocuklar gibi heyecanlandık. Sanki yeniden doǧmuşuz gibi olduk her akşam. Bizi yoktan vareden Allah’ı

Adı Muharrem. Hz. Ali efendimizin aşkıyla, ismine bir de Ali eklemiş. Muharrem Ali olmuş. Türkiye’nin son Kıssahan’ı. Twitter hesabında kendisini kısaca şöyle tarif ediyor: “Düşünür Düşünür (Öyle) Yazar, Markanın Filozofu. Marka Tasarımcısı. Kıssahan. Neyzen. Hatip. Memleket sevdalısı ve Deli”. Ve bir kaç hafta önce Massenger hesabıma şöyle bir not düşüldü: “Veyis hocam merhaba”. Bu hesabı