Son yayınlanan yazım ve bir öncekiler, okurlarım arasında farklı yorumları beraberinde getirdi. Bu, esasen, yazılarımın okunduğuna da işaret ediyor. Bana ulaşan reaksiyonlara binaen, son yazılarımda ‘Hollanda Türkleri sosyolojisinden’ örnekler vermekten başka bir niyetim yoktu. Ancak, ne yazılırsa yazılsın, her birey, yazıdan kendi düşünce mantığı ölçüsünde bir anlam çıkarıyor. Örneğin bir Türk dostu Hollandalı şarkiyatçı bile […]

Türkiye Hollanda diplomatik ilişkilerinin normalleşmesinin ikinci dönemindeyiz.Bilindiği üzere, 2016 – 2018 yılları arasında, uzun bir süre, iki ülke arasındaki ilişkiler maslahatgüzarlık seviyesinde yürütülmüştü. Sancıları hala hissedilen, bu uzun sürenin bir bölümünde yaşananların, tarihe not düşülmesi için ayrıca yazılması gerekiyor.Bu konuyu, bir başka sefer ele alacağız, elbette. İki ülke arasındaki diplomatik ilişkilerin normalleşme süreci, 31 Ekim

Ramazan Bayramı’nın ilk gününü genellikle aile efradımızla geçirdik. Toplu yenen yemekler, büyüklerin ziyaretleri, hediyeleşmeler derken gün bitiverdi. Bayramın ikinci günü ise, devlet büyüklerimiz, başkanlarımız, ağabeylerimiz ve yaşça bizden büyük olan değerli dostlarımızla bayramlaştık. Bayramın bereketi olmalı ki, bazı bayramlaşmalarımız uzun bir diyalog haline geldi ve dakikalarca sürdü.Günün sonunda, bayramlaşma esnasında konuşulanları gözden geçirince, en az

Bir Ramazan ayını daha geride bırakmak ve Bayram’a ulaşmak nasip oldu.Yılın diğer aylarına kıyasla, Ramazanla başlayan olağanüstü hareketlilik, Bayramda en üst seviyeye çıktı. Oruç, iftar, teravih namazları, sahur ve nihayet Bayram namazı, bu hareketliliğin günlük hayatımıza en somut şekilde yansımasıydı. Oruçlu kişi, bir ay boyunca alternatif bir yaşama şahit oldu desek, meseleyi abartmış olmayız herhalde.