Ramazan Bayramı’nın ilk gününü genellikle aile efradımızla geçirdik. Toplu yenen yemekler, büyüklerin ziyaretleri, hediyeleşmeler derken gün bitiverdi. Bayramın ikinci günü ise, devlet büyüklerimiz, başkanlarımız, ağabeylerimiz ve yaşça bizden büyük olan değerli dostlarımızla bayramlaştık. Bayramın bereketi olmalı ki, bazı bayramlaşmalarımız uzun bir diyalog haline geldi ve dakikalarca sürdü.Günün sonunda, bayramlaşma esnasında konuşulanları gözden geçirince, en az […]

Bir Ramazan ayını daha geride bırakmak ve Bayram’a ulaşmak nasip oldu.Yılın diğer aylarına kıyasla, Ramazanla başlayan olağanüstü hareketlilik, Bayramda en üst seviyeye çıktı. Oruç, iftar, teravih namazları, sahur ve nihayet Bayram namazı, bu hareketliliğin günlük hayatımıza en somut şekilde yansımasıydı. Oruçlu kişi, bir ay boyunca alternatif bir yaşama şahit oldu desek, meseleyi abartmış olmayız herhalde.

Çağdaş Türk düşünce hayatının önemli isimlerinden Erol Güngör, “Ölenlerle yaşayanlar arasıdaki irtibat hiç kesilmez. Ölenlere karşı mesuliyetlerimiz hep devam eder” yorumunu yapar. Hakikaten, özellikle iyi insanları ve geride bir eser bırakanları hep hayırla anarız. Kadir Gecesi vesilesiyle, Hollanda’da geçirdiğimiz Ramazan aylarını düşünürken, otuz yıl önce yazılmış “Türklerde Ramazan Gelenekleri” başlıklı bir yazıya rastladım. Yazı, o

2024 yılının, Hollanda ile yapılan iş gücü anlaşmasının 60’ıncı yıl dönümü olması nedeniyle, sık sık kurumsal hafızaya dikkat çekmekteyiz. Geride bırakılan yıllarda edinilen toplumsal tecrübe, ilk yıllarda yaşanan zorluklar, elde edilen başarılar, bireysel ve kurumsal hikâyeler, bir şekilde anlatılmalıdır. Özellikle, bilinmeyen, dillendirilmeyen hikayeler gündeme getirilmeli ve kurumsal hafıza güçlendirilmelidir. Bugün sizlere, 1980’li yılların başlarında yaşanan